woensdag 2 juli 2014

Col d'Osquich.  1800 km 

Zaterdagmiddag aan het einde van onze rit naar Montesquiou zagen we in de verte de vaal blauwe schijn van hoge bergen met hier en daar witte sneeuw vlekken. De Pyreneeën kwamen in zicht. Het was geen opwekkende gebeurtenis. We waren totaal uitgewoond door de hitte en het voortdurend beklimmen van eindeloos veel heuveltjes. De winkel was zaterdag middag gesloten en het restaurant zou die avond ook niet open zijn. De man van de bar wilde ons wel een brood verkopen, want wij deden 'le chemin'. Je kon merken dat hij het vervelend vond om ons zo, met alleen een brood, de hitte in te sturen.
We sliepen die avond op een ganzenboerderij waar foie gras te koop was. Toch maar niet gedaan en van de restjes uit onze voorraad een broodmaaltijd bereidt.


Die nacht was er een flink onweer. En na bijna 4 weken moesten we die zondag voor het eerst schuilen voor de regen. Zo kwamen we onder de arcades van het marktplein in Marciac aan de praat met Christophe. Hij nodigde ons bij hem thuis uit voor de koffie.
Omdat hij ook in het onderwijs werkt, hadden we genoeg gespreksstof.
Via een stukje van het parcours van de 19de etappe van de Tour de France van dit jaar (25 juli) reden we naar Maubourguet . Onder het overdekte marktplein was er rommelmarkt, waar we ook frites en worstjes konden eten. We kregen meer aandacht dan de kraampjes met 'rommel'. Iedereen wilde iets horen over onze tocht.




Daarna nog een hele middag klimmen en dalen in de stromende regen. Af en toe schuilen in een bushokje. In een van die hokjes, bij een boerengehucht, was een plank met boeken: La petite bibliotheque libre. Iedereen kon boeken meenemen. Reglement: "il n'y a pas de reglement''.
We kwamen nat bij een gesloten hotel, terwijl we wel gereserveerd hadden. Er hing een telefoonnummer en de eigenaar gaf telefonisch door waar hij de sleutel verstopt had. We hadden het hele hotel voor onszelf.
Maandag 30 juni werd Hanneke wakker van de piepjes van haar telefoon. De berichten met felicitaties voor haar 61-ste verjaardag kwamen binnen.
Met mooi weer vertrokken we naar Orolon Ste Marie, het eindpunt van onze route 'Langs Oude Wegen'. Oude mensen langs oude wegen.




Tijdens onze middagpauze op een bankje onder een plataan werd Hanneke gebeld door de kinderen uit haar klas. Ze zongen voor haar en stelden vragen over de tocht. Een fantastisch verjaardagscadeau.





Geen opmerkingen: