Castrojeriz.    2220 km

Vanuit Najera reden we door de wijn- en tarwevelden van de Rioja naar de kloosters van San  Millan de la Cogolla. Ik was hier meer dan tien jaar geleden ook geweest tijdens een trektocht door de Sierra de la Demanda. We kwamen aan de rand van het echte hooggebergte met toppen boven de 2000 meter. 

Terug op de camino in  Sto. Domingo de la Calzada, zagen we dat er nu betaald moet worden om in de kerk de bekende levende haan te mogen zien. Verder over een kaarsrechte weg van meer dan 8 km. naar Belorado. 

In de herberg mochten we de kamer en de stapelbedden delen met Michelle en Amanda, twee jonge Amerikaanse highschool docenten (Moderne Geschiedenis en Spaans). Ze waren aan het herstellen van een teleurstellende start van hun camino. Na twee dagen had Michelle al zoveel last van open blaren op haar voeten, dat ze niet meer verder konden. Na een rustperiode hadden ze vandaag weer een etappe kunnen lopen. Tijdens het avondeten vertelden ze  enthousiast over hun werk, maar ook over de toenemende werkdruk en de magere salariëring. Steeds grotere groepen ( tot 39 leerlingen), steeds meer taken, steeds meer administratie, meer verantwoordelijkheid en minder ruimte om het vak op een eigen manier vorm te geven.  Voor ons heel herkenbaar. Wat willen we als samenleving bereiken als we zo omgaan met geïnspireerde jonge mensen? 

De etappe naar Burgos had 2 gezichten. s' Ochtends door het prachtige heuvelland van de Montes de Oca naar San Juan de Ortega. Dit  afgelegen klooster is een historische plaats op de camino. Hier dronken we koffie met lopers en fietsers. Fietsers bewonderen onze Koga's.

Daarna door het voorgeborchte van Burgos: autowegen, industrieterreinen en nieuwbouwwijken. Via een fietspad door het park kwamen we in het centrum. We vonden snel een Hostal in een flatgebouw. Net als overal waar we komen, wordt er ook hier goed voor de fietsen gezorgd. Ze mochten op de 2de etage bij de receptie staan; wij kregen een kamer op de 7de verdieping.
We bezochten de kathedraal en zaten uren op bankjes op pleinen, kijkend naar het Spaanse stadsleven dat rond 6 uur weer op gang komt. Oude dames lopen in hun mooiste kleren een rondje. Mannen discusieren. Kinderen spelen.

Vandaag aan de meseta begonnen. De Spaanse hoogvlakte kan ongenadig zijn door hitte en/of tegenwind. Voor ons was er de genade van een frisse stormwind in de rug. We waren in Hontanas en zagen hoe sterk de voorzieningen zijn uitgebreid. In 2008 was er een herberg, nu telden we er al vier.
In Frankrijk hadden we dagelijks de zorg om betaalbare slaapplaatsen te vinden. Hier is die zorg er niet. We rijden in de loop van de middag het dorp in en lopen een herberg binnen.
Ook vandaag voor  6,50 euro p.p. weer een stapelbed gevonden in een karakteristiek oud huis midden in het dorp.