Vanmiddag via de beroemde brug van Puenta la Reina naar onze refugio Santiago Apostol gelopen.
De brug werd in de 11e eeuw speciaal voor de pelgrims over de Rio Agra gebouwd. In onze herberg kunnen meer dan 90 mensen slapen, maar gelukkig zijn er maar 30 pelgrims. De meeste zijn in de eerste 2 herbergen van het dorp blijven hangen. Het verblijf in grote refugio's is al een hele ervaring. Slaapzalen met stapelbedden, beperkt sanitair, slapen om 10.00 uur, opstaan om 6 uur en soms al eerder. Overdag spreekt men allerlei talen, s' nachts slechts de taal van het snurken en die blijkt universeel te zijn. Tot nu toe hebben we goed geslapen.
Vanuit Roncesvalles zijn we in 2 dagen naar Pamplona gelopen. De eerste dag 26 km met flinke afdalingen door de modder. De 2e dag 15 km. We waren al om 11.45 uur in Pamplona ( resultaat van vroeg vertrekken) en vonden direct een schoenmaker die onze 3 paar schoenen van een nieuwe vibram hak kon voorzien. Binnen 3 uur waren ze klaar voor nog geen 11 euro per paar. We hadden snel een pension in het centrum gevonden, zodat we alle tijd hadden om de stad te bezoeken. We liepen door de straten waar in juli de dappere jonge mannen de stieren uitdagen. Voor het eerst een echte Spaanse sfeer. 's Avonds tappas gegeten in de bar.
Vanochtend geklommen naar de Puerto del Perdón. Op deze heuvelrug staat naast een rij windmolens ook een mooi pelgrimsmonument. Volgens ons gidsje is het ook een klimaatscheiding. En dat klopte. We verlieten het regenachtige dal van Pamplona en kwamen in droger mediterraan gebied. Voor het eerst kon het Spaanse landschap ons bekoren. Tot dan toe was het te rommelig geweest .
Het grote verschil met onze tocht in Frankrijk is toch vooral het feit dat we hier met zeer velen lopen. Binnen het gezichtsveld zijn altijd pelgrims. Niet alleen onderweg, maar ook in stad of dorp. Opvallend is dat we geen Nederlanders of Vlamingen ontmoeten. Veel Fransen en Spanjaarden. Maar we spraken ook met mensen uit Cananda (Quebec en Cheek), Japan, Brazilië, Duitsland, Zwitserland, Italië, Ierland, Oostenrijk, USA, enz.
Steeds kom je mensen tegen die je ook op de vorige dagen gezien en gesproken hebt. We groeten vaak en met enkele mensen loop je een tijdje samen en groeit er een band. Mooi om te horen wat mensen beweegt om zo op weg te gaan. Vaak ook heel herkenbaar. Verschil met Frankrijk is ook dat we hier meer in een gesloten pelgrimsgemeenschap door het land trekken, veel meer afgesloten van de locale bevolking.
Komende dagen verder richting de wijngaarden van de Rioja.
2 opmerkingen:
Beste Hanneke en Hans,
Fijn te horen dat jullie zo opschieten. Die oordopjes komen blijkbaar goed van pas. Zijn jullie niet een beetje bang aan het worden voor het einde van de tocht als jullie weer naar huis moeten of speelt dat nog geen rol? Ik kan me dat zo voorstellen als je schrijft over de veranderingen die in een mens kunnen plaatsvinden tijdens zo'n reis. Uit mijn bergtochten herken ik dat gevoel van hans over het intense beleven van rust ruimte en stilte. Vooral op die plekken waar je nog puurheid aantreft (je weet waarschijnlijk wel wat ik daarmee bedoel). Zo, genoeg de filosoof uitgehangen, terug naar het alledaagse leven: blijf met volle teugen genieten van alles wat op je weg komt. Ik denk aan jullie.
Willem
HOi Hans en Hanneke
Ik lees dat de pelgrimfamilie steeds groter wordt.Wat een verschil met jullie eerste verhalen over de overnachtingen.
Geniet van het Spaanse landschap!
Lieve groetjes Ad en Lianne
Een reactie posten