Cacabelos

Gisteren klommen we met prachtig weer door een haag van knalgele brem en diep paars/blauwe heide naar het Cruz de Ferro en daarna naar het hoogste punt van onze hele tocht (1532 meter). We kwamen door Foncebadón. Nog niet zo lang geleden een verlaten en vervallen dorp. Nu, dankzij de camino, weer in opbouw.

Bij het Cruz de Ferro klommen we de steenheuvel op en legden de steentjes die we al vanuit Nederland in onze rugzak droegen bij het grote kruis en dachten speciaal aan de mensen voor wie wij ook een steentje gedragen hadden. Deze symbolische handeling van duizenden mensen door de eeuwen heen maakte veel indruk op ons. Vooral als je op het kruis allerlei foto's geprikt ziet ga je denken aan het verdriet dat achter die lachende gezichten verborgen zit.

De afdaling was zwaar door de hitte en het onregelmatige pad. Gelukkig hadden we een prima herberg in Molinaseca. We troffen er ook weer een groot aantal bekenden van vorige dagen. Vanwege de voetbalwedstrijd Spanje - Italië werden we al om 7 uur aan tafel verwacht voor het pelgrimsmenu. Zo'n menu bestaat uit 3 gangen met steeds een beperkte keuze. We kunnen het al dromen. Eerste gang: macaroni of gemende salade of soep (knoflook of linzen). Tweede gang: filet van kip of rund of vis met frites. Toetje: klein bakje ijs of yochert, taartje of fruit. De laatste weken is het goed te eten, maar we hebben ook wel slechte kwaliteit gehad.

Na het eten wordt er voetbal gekeken. (Eergisteren keek ik alleen in een lege bar naar Nederland Rusland) Van de wedstrijden die om 20.45 uur beginnen kunnen we alleen de eerste helft zien, want voor pelgrims geldt hier een ophokplicht van 22.00 tot 6.00 uur.

Morgen trekken we verder richting de laaste bergrug van onze tocht: de klim naar O Cebreiro. We trekken dan Galicië binnen.