St. Jean Pied de Port

Donderdag 29 mei kwamen we om 14.30 in St. Jean Pied de Port aan. De Spaanse grens is bereikt. We zijn trots op onszelf. Op 1 april stonden we in de regen aan de Belgisch Franse grens. We hebben ons de afgelopen 2 maanden in Frankrijk enorm welkom gevoeld. We ontmoetten veel 'engelen van de weg'. Lieve mensen die ons onderdak en eten gaven; ons uitnodigden voor de thee; ons kwamen waarschuwen voor slechte bospaden of 'gewoon' ons bonne route/ bon courage toewensten.
Hoe zuidelijker we kwamen hoe vaker we onderweg gegroet werden. Auto's knipperen met de lichten; er worden handen opgestoken; raampjes opengedraaid en men begint spontaan te applaudiseren.
Woensdag kwamen we in de middag vlak voor Ostabat op het punt waar de 3 Franse pergrimswegen samen komen. De weg van Tours(nauwelijks lopers), de weg uit Vezelay ( onze weg; die dag 5 pelgrims) en de weg uit Le Puy (zeker 30 pelgrims). Ineens zagen we overal berugzakte mensen door het landschap trekken. De paden waren modderig. Dit keer niet veroorzaakt door een kudde koeien of schapen, maar door de pelgrimskudde die hier dag in dag uit voorbij trekt.
In St. Jean komen daar nog een 60 pelgrims bij die hier elke dag vertrekken. De opvang is hier ook
'prof esioneel' georganiseerd. Een groot kantoor waar 5 vrijwilligers in alle talen uitleg geven en verwijzen naar onderdak. Wij zitten daar nu ( 8 uur in de ochtend) te internetten. Vandaag hebben we een halve rustdag. Vanochtend boodschappen doen en vanmiddag een eerste stuk van de klim lopen. We slapen dan in een refuge in Hunto, een klein bergdorp. Morgen vroeg op en een groot deel van de dag klimmen naar de pas. Daarna afdalen naar het klooster in Roncevalles. Daar verwachten we 100 medepelgrims in de grote slaapzaal aan te treffen. Vervolgens in 2 dagen naar Pamplona. Daar langs de schoenmaker, want we hebben al te veel van onze hakken op de weg achtergelaten.
Gisteren hadden we we een voorlopig afscheidsdiner met Jan en Andre. Andre is deze ochtend al vroeg vertrokken. Hij heeft geen behoefte aan rustdagen. Jan gaat morgen. Wij dus vandaag nog. We lopen bijna 4 weken samen met Marina. Dat bevalt zo goed dat we ook de komende week samen verder gaan richting Burgos. Marina heeft wat minder tijd voor de Spaanse weg dan wij, omdat zij begin juli weer moet gaan werken. Wij verwachten op het einde van de eerste week van juli in Santiago aan te komen. Maar wie weet wat we onderweg nog tegenkomen. We gaan eerst maar eens proberen te wennen aan de camino.
Vandaag voelden we ons toeristen. Vanmiddag nog even met Jan gegeten op een terras. Hij had gelezen dat er een verschil is tussen pelgrim- zijn en toerist-zijn: " Een toerist verlangt, een pelgrim dankt."
Voor het verhaal van Marina: http://www.compostela.waarbenjij.nu/