Sauveterre en Béarn

Alweer een regenachtige dag. Niet koud, maar bijna de hele dag zachte regen. Vanavond in een groot huis, samen met 3 fietspelgrims uit Bretagne met 2 echtgenoten die de volgauto besturen. Zij fietsten vandaag 163 km. Onze gastvrouw is naar een vergadering en laat heel haar huis onbeheerd achter voor ons . Inclusief een laptop. Een mooie gelegenheid om wat te vertellen over mijn (Hans) mijmeringen op deze wandeldag.

Hanneke, Marina en ik stellen elkaar regelmatig de vraag: "Hoe zal deze tocht ons veranderen?" "Zijn we al veranderd?" Vragen die niet te beantwoorden zijn. Zeker nu niet, nu we nog op (de) weg zijn.

Toch zag ik vanmiddag dat er veel anders is: mijn gevoelens zijn veel intenser dan ik van thuis ken. Dagelijks voel ik me diep geraakt door het landschap en de natuur. De intense beleving van het vallen van de avond en de stilte op de eenzame boerderijen in Les Landes ( zie vorig bericht) is nieuw voor mij en (nog) niet onder woorden te brengen. Ook voel ik meer en meer vertedering: een oud omaatje schuifelt over haar erf met een bloem in haar hand; kinderen zitten rond het altaar te wachten op het begin van hun eerste communiemis; Hanneke overtreft haarzelf in een moeilijke afdaling; ....... eindeloos veel momenten op een dag. Ook zijn er steeds meer gevoelens van dankbaarheid voor alles wat ons op deze weg gegeven wordt. Natuurlijk beleef ik ook pijnlijke gevoelens heviger en dieper.

Tot zover een eerste antwoord. Er volgen er zeker meer

)