Coulanges-la-Vineuse. 750 km

"Jullie rijden vandaag een stuk op de route van de Tour de France", zei de vrouw van het hotel in Ste Menehould bij het afscheid. "Op 11 juli komt de tour hier langs mijn bar, het zal druk worden". 

Voor ons werd het een etappe door golvend landbouw landschap naar Vitry le François. De deur van ons slaapadres, in  het klooster van de Jesus Misericordia, werd open gedaan door dezelfde gastenzuster die ook in 2008 voor ons opende. In het gastenboek lazen we de tekst die Hanneke daar op 11 april van dat jaar schreef. 

Via het fietspad langs het kanaal Marne Saonne trokken de volgende dag naar het Lac du Der -Chantecoq. Dit grote meer is bij vogelaars heel bekend, onder andere door de trek van de kraanvogels. Niet alleen voor vogels, maar ook voor ons fietsers is het hier een paradijs. Langs het hele meer ligt op de dijk een goede asfaltweg waar alleen wandelaars en fietsers op mogen. Via Brienne le Chateau reden we naar de gite d'etappe in Unieville. We hadden de gite helemaal voor ons tweeën. We konden er zelf  koken.

We moesten weer vroeg vertrekken, want de vrouw uit het dorp die de gite beheert, moest gaan oppassen bij haar kleinkind. De hele route naar Troyes, zo'n 60 km, ging over een vrijliggend fietspad. Eerst langs de grote meren van het Floret d'Orient en daarna langs het kanaal.

Frankrijk krijgt steeds betere fietsvoorzieningen, ook in de steden zie je steeds meer fietspaden en fietsstroken en zelfs bewaakte stallingen.  In Troyes sliepen we in het dienstencentrum van het bisdom. Het bezoek aan de kathedraal maakte grote indruk op ons. Hier ervaren we een spiritualiteit die we tijdens onze voorjaarsvakantie in Rome zo misten. De moderne kunst in de kathedraal maakt het religieuze zoeken nog levendiger.

Bij het vertrek uit Troyes zagen we op een kruising voor het eerste het logo van 'Langs Oude Wegen....' op de paal van een verkeersbord staat . Tot nu toe reden we een eigen route, vanaf hier volgen we een van de beschreven routes richting de Pyreneeën. Dat is vooral gemakkelijk bij het vinden van slaapplaatsen. En zo kwamen we, weliswaar 4 km buiten de route, cisterciënzer abdij van Pontigny. De grote verrassing van onze tocht tot nu toe. 

De ruimte en de stilte die hier 900 jaar geleden vorm gegeven is, neemt gemakkelijk het lawaai van het barokke middenstuk in zich op. Deze kerk begrenst de ruimte niet, maar geeft haar vorm en ervaring. De abdij is het centrum van Mission de France, een poging om vanuit de kerk aanwezig te zijn in  de niet kerkelijke wereld. Dit roept veel herinneringen op aan mijn vroegere werk, vooral aan het arbeidspastoraat. Soms vallen puzzelstukjes op hun plaats, zoals hier vandaag in deze abdij.

We sliepen op een slaapzaal in het huis van Mission de France vlakbij de abdij.

Vanmiddag in Auxerre stond ik onverwacht voor het beeld van Marie Noel, een lokale dichteres. Pierre had mij gevraagd om juist over haar iets te vertellen in zijn afscheidsdienst. Vooral haar uitspraak "God kan niet lezen", had hem getroffen omdat die zo mooi het kerkelijk en theologisch geschrijf relativeert.

Een week dus met weinig wifi, maar  veel verbinding.