Santiago de Compostela

We zijn er ! Gisteren, 1 juli, liepen we om 12.30 uur het grote plein voor de kathedraal op. Na 98 wandeldagen, 6 rustdagen en 2270 km lopen.
Aankomen na zo'n lange tocht geeft een vreemd gevoel. Een vrouw uit Israël vergeleek het met het lezen van een heel goed en spannend boek. Je wordt er door in beslag genomen en wilt blijven lezen. Je wilt de afloop weten en toch weet je ook dat de afloop een einde maakt aan een fijne (lees)ervaring.
We hadden gelukkig even de tijd om samen te genieten. Veel van onze tochtgenoten van die dag waren in de pelgrimsmis die om 12.00 uur was begonnen. We waren ontroerd toen we van Anna het bericht kregen dat ze ons gezien had op de webcam.
Rond 1 uur stroomde de kathedraal leeg en begon het begroeten van veel pelgrims die we in de afgelopen weken ontmoet hadden. Dit is het meest indrukwekkende deel van het aankomen in Santiago. Lieve, ontroerde, vermoeide, gelukkige mensen om je heen uit allerlei landen. Natuurlijk zochten de mensen van de 'lange weg' elkaar op.
Hierna het 'officiële' gedeelte van het aankomen: het ophalen van het "compostela" op het pelgrimsbureau.
Onze namen werden in het latijn op een oorkonde geschreven, natuurlijk pas nadat de stempels gecontroleerd waren.
We zochten snel een kamer om uit te rusten en vandaaruit de stad rustig te gaan bekijken.

Maandag, 30 juni, was voor Hanneke natuurlijk ook al een speciale dag. We vierden haar verjaardag onderweg. Marina en haar moeder hadden gezorgd voor Santiagotaart bij de eerste koffiestop. En in de middag op het terras tegenover de herberg toastten we met een grote groep pelgrims op haar gezondheid. Ook Bea kwam net aanlopen. We hadden haar sinds Leon, 2 weken geleden, niet meer gezien.

Vandaag voor het eerst sinds 9 mei niet meer in het wandelritme. We sliepen uit tot 8 uur. Regelden op het station onze terugreis en bezichtigden de kathedraal.
In de kathedraal voerden we het aankomstritueel uit: het omarmen van het grote beeld van de heilige Jacobus.
(Via een klein, door miljoenen voetstappen uitgesleten, trapje klim je tot achter het beeld en leg je je armen om zijn schouders). Daarna om 12.00 uur de pelgrimsmis. We hadden geluk want er werd met het grote wierrookvat door de kerk gezwaaid. Ook nu weer het hartelijk begroeten van vele pelgrims. Bea was gisteren in de loop van de middag aangekomen. Marina , Mathias en haar moeder vanochtend vroeg. Ook Frans en Harrie uit Diessen kwamen in de loop van de ochtend aan.

Morgen met de bus naar kaap Finisterre (het einde van de wereld). Vrijdag om 9.04 uur vertrekt de trein voor een terugreis van meer dan 24 uur. Zo kunnen we langzaam wennen aan het einde van onze tocht.